سال سی

بسی رنج بردم د راین سال سی
از این دین مردم فریب و قسی
کجائی خدائی که این دین توست
بشر جمله قربانی کین توست
تو کین داری از آدم بوالبشر
که باورندارد زدین جزکه شر
فرستاده ای دین شمشیرو خون
گرفتند دین باورانت جنون
برای همین شیخ وملاشدند
هم ابلیس و هم آیت الله شدند
همه خاک ایران چه ویران شده
ز ظلمی که با نام یزدان شده
نه دین سلام است و صلح و وفاق
که این دین خون است و جور ونفاق
نه رحمی به زن میکند نی به پیر
نه رحمی کند بر صغیرو کبیر
دروغ و دغل حربه دین شده
بزرگان دین را هم آئین شده
شده مصلحت هر دغلکاریست
اساس قصاصش زخون خواریست
به دام بلا دل گرفتار شد
محبت صفا عشق سنگسار شد
غم و غصه بر خوشدلی غالب است
فقط گریه بر مردمان واجب است؟
به فرمان تو در همین سال سی
سلام و سلامت ندیده کسی


و


ادامه دارد