ضحاک

ندائی بود درچشمان آن دختر الا رهبر
که از نامت نمیماند بجز خونخواره ای دیگر

ندیدی خون چو گل بشکفت از آن غنچه لبها
هزاران لاله روئیدست در ایران ما یک سر

تو ضحاکی و بر دوش ات فراوان اژدها داری
هم از عمامه ای هم چادری هم از کله برسر

تو خود ویرانگری خونخواره ای مانند چنگیزی
جوانان وطن هستند همچون کاوه آهنگر

مرامت نیست یکرنگی تو هفت خطی و صد رنگی
بترسی از خط و رنگی که باشد سبز یا اخضر

تو یک تازی بیرحمی که چون اجداد خود کردی
بقلب کودکان دشنه به چشم مادران نشتر

چنان قدرت نموده کور چشمانت نمی بینی
سرانجام ستمکاران یکی از دیگری بدتر

به بازی سیاست باختی هم دین و ایمانت
نمیفهمی که بازی داده ات این چرخ بازیگر

تورا الله و اکبر بود آوردت بدین مسند
و حالا سخت میترسی هم از الله و هم اکبر