دوستی

پنجره دوستی باز بود

ماه آمد کنارپنجره

صدایش کردم

ستاره خندید

گفتم:سیاه ِشب را نقره فام بیشتر دوست دارم

گفت:ابر کدورتها گاهی دلگیرم میکند

گفتم:باران؟

گفت:از او نیست

صفای دلم است که میبارد

حتی وقتی خورشید میدرخشد

گفتم : نمی فهمیدم

گفت:پنجره را همیشه باز بگذار