آپش کن

دوستان تماس میگیرند بهر طریق که چرا اینقدر دیر به دیر وبلاکت را آپ میکنی از یکطرف میبینم راست میگویند برای اینکه نگاه میکنم به بعضی وبلاگها که گاهی چند بار در روز مطلبی مینوبسند از خودشان یا از دیگران و یا اینکه چندین لینک میگذارند توی سایتشان و هیچ وقت هم از خودشان حرفی برای گفتن ندارند در جائی دیگر یکنفرهر روز به اندازه یک ماه تایپ کردن من پشت سر هم از نظر سرعت چیز مینویسد با خودم میگویم اینها کار و زندگی ندارند یا از این کار پول در میاورند و خرجشان را میگذرانند بعد فکر میکنم چه در امدی مگر اینکه کسی خودش را بفروشد یا وقتش را و دروبلاگش به این و آن بند کند برای اینکه خیلی وقت میخواهد که بگذاری و اینقدر با ربط وبی ربط بنویسی حالا بعضی ها در خارج ایران در کشورهای مخنلف پول بیکاری یا پناهندگی از دولت میگیرند و وقت زیاد دارند چون کار نمیکنند بیشتر در خانه هستند و وقت نوشتن زیاد دارند اما من و امثال من هم بقول دوستم عبدالقادر بلوچ فکر نان نمیگذارد فکر دیگری بکنیم از خروسخوان تا بوق سگ مشغول تلاش برای معاش هستیم همینقدر هم که وقت میگذاریم و گاهگاهی آپش میکنیم جای شکرش باقیه
البته وقتی که میکنیم تا سری به سایر وبلاگها بزنیم از وقت خوابمان و خودمان میزنیم چون دیدن دوستان واجبتر است
شاید در مورد ما بشود گفت:من از بینوایان نیم روی زرد غم بینوائی رخم زرد کرد.بگذریم با یک شعرکه ایرج سرشار دوست نازنینم برای تولد م گفته حال کنید

بر پله شصت تا که (منصور )نشست

صد شکر رکورد کار و کوشش بشکست

گفتم با او که خویش کن باز نشست

زان پیش که از شما شود باز نشست


ایرج سرشار از شاعران خوب ونکوور است چند وقت پیش دو بیت شعر برایش خواندم و از او خواستم که دنباله اش را بگوید . گهگاهی سربسر همدیگر میگذاریم . چند روز بعد تلفن کرد و هرچه از دهنش درامد نثار من کرد .علت را پرسیدم گفت: به جان خودت تا به حال کسی من را اینجوری قفل نکرده بود گور پدر تو با این نردبان عشقت که چند روزه هنوز نتونستم ازش پائین بیام هر کار میخواهم بکنم یاد این نردبان لعنتی تو میافتم نه میتونم شعر بگم نه میتونم چیز بنویسم در یک نامه ساده هم این نردبانه پیداش میشه

این شما و اینهم نردبان عشق

بشنو زمن حکایت عشق از زبان عشق

تا پر شود پیاله ی جانت ز جان عشق

خواهی که عاشقانه سیرکنی عرش عاشقان

بالا بیا به عشق تو از نردبان عشق

عشق آمده به عشق که روشن کند رهت

همراه عاشقان بشو با کاروان عشق

پیرم نگه مکن که جوان ست قلب من

هستم همیشه با تب عشقت جوان عشق

گلهای عشق میشکفد در دل جوان

این باغ پر ز گل شد و من باغبان عشق

عشاق میهنم همه در بند و حبس شیخ

آزرده از مظالم شیخان روان عشق

یک آرزوست تا که ببینم به عمر خویش

آزاد و سرفراز همه زندانیان عشق