شعر

گره از زلف اگر باز کنی

عطر گیسوی تو مستم بکند

آن پریشان سیِه ِ گیسویت

هر زمان دست به دستم بکند

----------------------

چه نشسته ای که به تاراج میبرند

آزادی را

با مَرکب جهالت و نادانی

آنجائیکه فکر و قلم را کرده اند زندانی

با اندیشه های سیاه

نا مسلمانی