یاد دریا

داغ بر لب نهادیم انشب، بوسه هایت عجیب سوزان بود

شعله عشق نور می پاشید، قلبم از عشق تو فروزان بود


موج دریا حسود می تابید، غرشی در گلو و کف بر لب

خواست خود را به ساحل اندازد، تا بگیرد ترا زمن انشب

ماه تابان ز پشت لکه ابر، جای ما را به او نشان میداد

عطر گیسوی پیچ پیچت را، میربود او ز روی بستر باد

تن تو در تنم چنان پیچید، که یکی گشت با تن تو تنم

غیر ان موج کس نمی فهمید، این یکی گشتگان توئی و منم